Nanotechniek versus kanker, hoe ver is men hiermee?

Op dit moment is men daar vooral zodanig mee bezig dat 't nieuwe haarden van kanker oplevert, i.p.v. repareert. Nano-tubes e.d. zijn extreem giftig.
Er is nog geen werkend medicijn die gebruik maakt van nano-techniek om kanker ergens weg te krijgen.

Zie voor diverse antwoorden het zeer goede forum www.nanopanel.nl

Volgens mij is nanotechniek echter vooral vernieuwend vanuit de benaderingswijze, niet op zich als oplossing an sich. Zoals steeds zijn mensen altijd geneigd snel te schreeuwen 'we hebben het gevonden' (Eureca, dat riep iemand al lang geleden vrij terecht in zijn bad en rende volgens de geschiedschrijving zo naakt de straat op - nu zou je als pedofiel wellicht geïnterneerd worden daarvoor) terwijl we eigenlijk de materie zo klein (nano) analyseren dat we op de levenloze deelmaterie van levend materiaal uitkomen. We zijn er trouwens nog niet aan uit of virussen nu wel levend dan wel dood materiaal zijn, want qua grootte zitten dit soort partikeltjes toch wel op de grens ervan (in tegenstelling tot veel grotere bacteriën).

Volgens mij is virologie wel de sleutel tot heel wat vraagstukken, maar tegelijk ook de sleutel tot evenveel nieuwe vragen.

Hoe ver of hoe klein? Io non lo so. Vergeet trouwens niet dat we deze dingen wellicht nooit zullen ZIEN, want ook een elektronenmicroscoop is geen visuele waarneming, maar een afgeleide waarneming. In het wetenschappelijk enthousiasme dat ook mij zwaar te pakken heeft, vergeet ik dat zelf ook dikwijls.